تو که منو میشناختی و به حرم سرای دلم پا گذاشتی و رازم را بر سر زبان ها انداختی. می شناسمت. و قسم به تمام نوشته هایی که با خون دل نوشتم و با حسرت حذف کردم، قسم به تمام دوستان خوبی که در این دنیای ازاد داشتم. قسم به کوچکترین ازادی ای که از من ربودی، هرگز نمی بخشمت.
سلام گاهی لازمه که ببخشی بیشتر فکر کن
می دونم که یه جورایی به هم ریختی و اعصابت رو داغون کرده
ولی دوست من بهترین کار ، بخششه...
می تونی اون رو ببخشی تا خودش بتونه خودش رو پیدا کنه...
موفق باشی