قول داده ام ادرس وبلاگم را به کسی که تازه وارد زندگی ام شده است بدهم.
اما حس می کنم قرار است که تمام قد جلوی چشمانش عریان شوم و او تمام بدنم را قضاوت کند!
و از این بسیار می ترسم...
و بیشتر می ترسم چرا که فکر میکنم نه تمام بدنم که تک تک زوایای رمز الود وجودم، شخصیتم و روحم را نیز به کنکاش خواهد برد...
چه کنم؟
با روح و جانم،
تمام قد،
بی شرم و بی حیا
در برابر چشمانش
برهنگی ام را به تماشا بگذارم
یا به صداقتی ساده بسنده کنم
یا نقاب زنم و دورنگی پیشه کنم؟!
سلام
می فهمم...
هم خوبه هم بد
نمی دونم خوبیاش بیشتره یا معایبش... به هر حال نمی تونیم چیزی رو تغییر بدیم چون وجودی هستش بی علت، علیت داره اما هیچ موقع علتی براش وجود نداشته و نداره
راه حلی به ذهنم نمی رسه... من صورت مسئله رو پاک می کنم اما امیدوارم تو موفق بشی
شاد باشی
چه تصمیم سختی...منم دوست ندارم خیلی از کسایی که می شناسمشون نوشته هامو بخونم...اما کسایی که خیلی برام عزیزن آدرسمو دارن...نمی دونم...