خط

می دانی 

هر بار که یک اجر بر میداری

و من خیره، با تعجب تورا مینگرم

تو در پاسخ سوالی که در ذهنم میکوبد

 میمانی

و شروع میکنی به توجیه کردن

و با هر یک کلمه

که -نه در پاسخ- در توجیه پشت سر هم می بافی

کسی در دلم فراید میزند:

فردا هم ادامه خواهد داد

به توجیه های بی پایان

چشمانت را باز کن!

این نمی تواند باشد!