پاره های گوشت تنم

کنده میشوند

مشت میکنی تکه ای از درون بدنم به بیرون میکشی

چیزی فراتر از زخم خوردن

تکه پاره شدن و نمردن است

تو پر از ترس و دلهره ای

و زمان

نتوانسته هیچ چیز را التیام ببخشد

زخم ها عفونت کرده و تکه پاره های احساسمان چرک آلود و بیمار خوراک سگان ولگرد می شود

زجه های خاموش

فریاد های پنهانی

سنگری از جنس لبخند بر چهره

و گرگی بیمار و زخمی که کفتارها گوشت های تنش را زنده زنده می خورند. پشت سنگر تنهایی خویش پنهان شده

تنها

و تنها 

به دستان محبت آمیزی می اندیشد که در پس نوازش خنجری زدند. قلبهایی که در پس عشق شکارش کردند. لبی که در پس بوسه خونش را مکیدند

و گرگ... 

سلطان گله اکنون خوراک کفتارهاست و آرام آرام جان دادن را چه عاشقانه لذت میبرد.  در گوشه تاریک سنگر لبخند وقتی زندگی و زمان می گذرند 

راستی چه خوب که میگذرند

و چه تلخ می گذرند