ما سعی میکنیم خودمان را در لحظات کوچک شادی گم کنیم تا در اقیانوس اندوه همیشگیمان غرق نشویم

و شاید قعر اندوه جاییست که درهای نجات مخفی شده باشد. 

اندوه‌انسانیت قابل تفکیک و فراموشی نیست

قابل درمان و تبدیل و بهبود نیست. 

چرا که این اندوه بخشی از ماست.