ما که ادعای آسمونی بودنمون گوش فلک را کر کرده بود ، امروز با یک تلنگر وقتی به خودم اومدم ، تنم سست شد و پاهام لرزید و چشمام بارید....
شاید همه چیز از اون جایی شروع شد که داشت خودش را هل می داد توی زندگیم و من هیچ چیز نفهمیدم! دنیا و النا و نفس سرکشم طوری احاطه ام کرده بودن که خودم و عهدم و عشقم و امامم را فراموش کرده بودم. واقعا عجب دنیایی است لحظه ای غفلت را بهانه می کند و طوری می بردت که خودت هم نمی فهمی داری می روی و به خود که می ایی ( اگر بیایی- و اگر وقتی می ایی اصلا دیگر خودی وجود داشته باشد) مبهوت می مانی که "چه شد؟!"
بله: "چه شد؟!" چه شد ان پسر عاشق امام زمان که وقتی دختر می دید سرش را پایین می انداخت و دست پایش می لرزید؟ چه شد که ان پسر در عرض یکی دو هفته دوست دختر پیدا کرد و لب هم گرفت و برای سکس هم برنامه ریزی کرد و اشک مادرش را هم در اورد و دل اطرافیانش را شکست و همه چیز گفت و چاک دهان را باز کرد و چشمانش را به روی همه چیز بست و ... و ... و.... که اگر بگویم دیگر به سراغم نمی ایید!
مانده ام! کسی نیست که مرا در یابد!
شنیده اید که " فکر ادم را داغون می کنه" ؟ صبح کنار ایینه که رفتم موهای سفیدم را که دیدم یادم امد که زندگی زیاد هم مهربانی نکرده است. و هر روز صبح اینه من را یاد اور می شود و تا اخر شب که به خانه باز می گردم یادم می ماند که زندگی من خلاصه شده در کشتی گرفتن پیاپی و بدون پیروزی با زندگی است و اکنون پنج سال است که زندگی دیگر به من ارفاغ نمیکند. صبح تا شب می دوم و جان می کنم و هرگز از پیشرفت نشانی نیافته ام. باز هم دارم نا شکری می کنم! خدایا مرا ببخش
معمولا تو وبلاگهایی که بیش از اندازه بوی معنویت میدن کامنت نمی ذارم اما فکر کنم این یکی فرق داره یه کمی!
هیچ وقت هیچ وقت هیچ وقت به خاطر دوست داشتن جسم و جان یک نفر از کسی تقاضای بخشش نکن. چه خدا چه هرکس دیگه ای که بهش اعتقاد داری و دوستش داری
چیزی برای بخشیدن و بخشیده شدن وجود نداره. نیاز طبیعی روح و جسمت رو انکار نکن. بهش پشت پا نزن. ندیده اش نگیر. خداوند اگر وجود داشته باشه سراپا عشقه و عشق. باور کن این یاوه ها رو فقط و فقط برای دور نگه داشتن تو از خود واقعیت ساختند و به خوردمون دادند.
بریز بیرون این حس گناه رو. من چند تا پست قبلت رو هم خوندم. اونجا خودت بودی. اینجا نیستی! این پست رو یه موجود ترسو و خسته نوشته که میترسه بهشتش رو به خاطر دنیای الانش از دست داده باشه. میترسه خداش به خاطر اینکه دوست داشته ازش روی برگردانده باشه. این خدا به چه دردی میخوره پس؟ این خدایی که جز حس ترس چیزی بهت القا نمی کنه! جز حس گناه و خواری و پشیمونی بابت زیباترین چیزهایی که به عنوان یک انسان حقته که حس کنی.
لامصبهای لعنتی کی می خواهید بفهمید که نیاز جنسی بد نیست کثیف نیست زشت و نجس نیست! کی می خواهید طبیعی ترین نیاز جسمتون رو بفهمید و بهش احترام بگذارید؟ به خودتون به عنوان یک انسان احترام بگذارید...
ولش کن. بد موقعی خوردم به بدجایی. بهتره دیگه هیچی نگم
خوش باشی برادر.
ممنون که قابل دونستی و منت گذاشتی به من سرزدی و شرمنده کردی و بلندترین نظر را توی وبلاگم برای اولین بار نوشتی. واقعا ممنون.
اما دوست خوبم، من هرگز از خدا نترسیده ام. بلکه همیشه دوستش داشته ام! یادم می اید سال اول دبیرستان یکی از دوستانم از من پرسید در اینده می خواهی چه کاره شوی؟ و من گفتم: "عاشق! عاشق خدا" در ان لحظه از من خندید. اما روز ها گذشتند و من هر لحظه بیشتر از قبل به عشقش دل سپردم. هرگز خشک مذهب و نبوده ام. گناه هم خیلی زیاد داشته ام. ودارم! و اعتراف می کنم که مداومت هم بر خیلی از گناهان جسمانی دارم. اما هرگز خدا را فرا موش نکردم! دوستش دارم و میدونم که لذت گناهم و قدرت بر انجام اون گناه را خود خدا بهم داده! می دونم که زندگی را لحظه به لحظه به من عطا می کند. و می دانم که اگر بخواهد تپش بعدی قلبم را دیگر به من هدیه نمیدهد. ( نه اینکه از من بگیرد!- دیگر به من نمیدهد.) خلاصه اینکه دوستش داشته ام و به خاطرش از خاطرم گذشته ام حتی در اسلاید هایی از زندگی ام موسقی را نیز ترک گفته ام! اما میدانی حال در لحظه به لحظه زندگی ام معجزه را احساس میکنم! شاید باور نکنی اما دعاهایی که در کمتر از چند ساعت اجابت می شوند برایم روز مره شده اند. انها که اطرافم هستند یا برایم کار می کنند از بی شماری معجزات در روزمرگی ام هر روز و هرروز به وجد می ایند! من هرگز این حرف هارا نزده ام اما این کنج به نظرم دنج تر امد. دامون جان من اکنون در دنیایی زندگی میکنم که 90% ارزوهایم به تحقق پیوسته اند و همه با دیدن من انگشت به دهان میمانند! دامون من هرگز برای بهشت خدا دوستش نداشته ام. به خاطر این همه نعمت هایش نیز نیست که هواشو دارم! من دیوونشم و به خاطرش از همه چیزم میگذرم چون فقط یه ذره خوبی هاش را درک کردم.
دامون جان شنیده ای که: با خدا باش و خدایی کن، بی خدا باش هرچه خواهی کن.
یه بار دیگه بخونش
بهش فکر کن
انتخابت چیه
من اون لحظه را تجربه کردم که خدا میشی و دنیا برای تو تغییر میکنه. اون لحظه حقیقت داره. باورش کن. ارزشش را داره. و بیشتر از همه ی اینها لذت یک معرفت قلبی چیزیه که اگر یه بار بچشیش تمام عمرت را میدی تا یه بار دیگه به دستش بیاری!
دامون جان من همیشه تو این وبلاگ نالیدم. اما بذار یه چیزی را بهت بگم:
من متولد سال 66 هستم. از یک خانواده تقریبا فقیر که از 17 سالگی از خانه امدم بیرون و توی یک کافی شاپ مشغول ظرف شستن شدم با حقوق ماهی 60 هزار تومان! و امروز من هنوز 22 سال کاملم تمام نشده. ولی به لطف خدا الان فقط ماهی 3 ملیون تومان دارم به کارمندام حقوق میدم. من دیپلمم اما 5 تا لیسانس و 2 تا فوق لیسانس دازرن برام کار میکنن.
دامون جان اشتباه نکن. من نه تا حالا با یک اخوند ححرف زده ام و نه هیچکس و هیچ ارگانی از من پشتیبانی کرده! من به موسوی رای دادم و برایش باطوم خوردم و گاز استشمام کردم. من صورتم را اصلاح می کنم و لباس مارک می پوشم. من از بسیجی و احمدی نژاد نفرت دارم. دامون جان من ظاهر مومنی ندارم. بر عکس درونم از ظاهرم مومن تر است.
من هرچی دارم از خدا و امام زمانم هست. و تمام اینها در برابر یه لحظه که خدا خودش را به قلبت نشون میده و زار زار اشک از چشمات جاری میشه هیچ و هیچ و هیچ ارزشی نداره.
دامون جان
یه بچه کوچیک را تصور کن توی یک خونه وقتی غذا می خوره و نیاز هاش تامین میشه.
اون بچه هرگز از نظام اقتصادی و روش کسب در امد و بانک و پول و خرید و .... هیچی نمیدونه! نمیدونه باباش برای تامین مخارجش چه کار کرده و چقدر زحمت کشیده و اصلا از کجا و چطور نیاز هاش تا مین میشن.
دنیای ما هم یه بابایی داره...
یکی که خدا تو زیارت ال یاسین بهش میگه: "باب الله- در خدا" " خلیفه الله" و کسی که امام رضا میگن از پدر مهربون تره
یه بابایی که یه نماز می خونه و نه فقط برای 6 میلیارد ادم و نه فقط برای زمینی ها بلکه برای کل مخلوقات هستی از خدا روزی میگیره! دامون جان دنیای ما اینقدرها هم بی حساب و کتاب نیست.
موفق باشی.