خواندن کشش بیشتری دارد یا نوشتن

مثل این است که بگویی اب خوردن لذت بخش تر است یا شاشیدن

قطعا اگر ننوشی نخواهی شاشید و هرچه بیشتر بنوشی بیشتر میشاشی

خصوصا که کتاب مثل اب شور است

اما نکته اینجاست که با این چرخه عطش این نوشیدن و شاشیدن مداوم است که عقل جلا میابد اینه روح زلال میشود و قابها از چشم شسته میشوند. و چراغ حقایق ارام ارام روشن. و دقیقا نقطه عطف زندگی همینجاست. رنجها جلوه میکنند. سبکسری ها درد اور  قد میکشند. زندگی دیگر لذت بخش نیست. عمیق است اما عذاب اور. درد در لحظه می چکد و اندوهی سنگین بر تمام روزهای افتابی سایه می افکند. و از ان روز دقیقا بزرگترین ارزویت میشود نادانی. و این ارزو را به گور خواهی برد. 

ملالی نیست. جرعه ای باده و دمی اسایش