ترس

زنجیر شده روانم  بر ستون های سرداب اندوه

پنجه ای درونم را خنج می کشد

پیچک بیهودگی بر دست و پایم میپیچد

در بستر مشمعز کننده  پوچی تسلیم رویا می شوم

از تمام ادمها فرار میکنم

اندوه  بر پشتم سنگینی میکند

خالی ام

خالی تر از همیشه...