دارم به یه جاهایی می رسم....
که خیلی خطرناکه!
حواستون باشه....
the negative vision
پ.ن : گفته باشم.... بعد نگین نگفتی...
چقدر هم سمج هست؟؟!
بابا دست از سرم بردار کچلم کردی!
تو دیگه کی هستی ؟
تورو خدا ...
یه لحظه فقط یه لحظه...
اگه بخوام بنویسم باز هم فحش و دری بری می نویسم
اعصابم داغونه
ولم کنید...
هزارتا فکر ریخته رو سرم
تا اخر روی حرفم می مونم و روی دلم پا می ذارم
د اخه لعنتی تو چرا ؟
ححلا من یه قولی دادم...
تو که دختری و میتونی بزنی زیر حرفت
چرا منتظرم می ذاری؟
پرواز غیر منتظره
از میان بازوان هیچ کس
تنها....
در مسیر جاده هایی غم بار
لحظه هایی که با تو زندگی کردم
در روح و جانم جاودانه شده
گوشت گوشت تنم
جان جسم من
خون ، اصل و نژاد من
آب دریاهایم
شب نتوانست مقاومت کند
در برابر آینده ای
که تو را از من برید
دوست معصوم و بی تجربه ی من
نوباوه ی زود به ثمر نشسته ی من
ای همیشه در وجودم
رنگ چشمان تو
بر سرنوشت من خالکوبی شده است
تو در من از من زنده تری
وقتی حرف می زنم صدا صدای توست
این گریستن من صدای تو را بیرون می فرستد
وقتی می خندم، این شادی توست که از من بیرون می جهد
در ارامش ، گاه تو بود که اسرار دوستی فاش شد
رنج و عذاب روحی تو نتوانست به انتظار من بنشیند
و اکنون می دانم که دل هم خسته می شود
از کشیثدن انتظار
انتظار آن عطوفت و محبتی که همیشه مورد نیاز بود
آب دریاهایم
تا ابد در من
چه مرگ آشکاری
چه فردای اندیشمندانه ای
اینجا همه چیزو میگم! بعضی ها میگن نگو! عده ای هم لطف میکنن به ما میگن بی شعور...
عزیز اینجا شخصیه! مال خودمه. نه واسه تو می نویسم و نه واسه هیچ کس دیگه. خیلی ناراحتی میتونی نیای...
یه جمله معروفی هست که همه به شوخی بیانش می کنن ولی حقیقته:
" خارجی ها کیرشون تو کسه، سرشون توکار. ولی ایرانی ها( بدبخت ها) سرشون تو کسه و کیرشون تو کار!"
حالا بهتون بر می خوره اینو نوشتم؟ به تخمم. به درک...
امروز ظهر منه الاق این همه راه اومدم خونه فقط به عشق این وبلاگ کوفتی که یه کم از خستگی هامو توش دفن کنم.
اصولا از نظر من، بشر ( یا بهتر بگم ...) هرچی میکشه و هر بلایی که سرش میاد به خاطر دوتا چیزه:
1.شکم
2.زیر شکم
درسته که میگن خدا از هیچ چیز به اندازه شکم پر بدش نمیاد!
نمی دونم.... ببخشید.... حسابی قاطی کردم....
دوست دارم ازدواج کنم. واقعا دوست دارم. ...
ولی راسته که میگن حفظ ایمان از نگه داشتن آتش توی دست سخت تره!
دارم می سوزم خدا... سخته... ولی نه برای جسمم...
که برای روحم...
و واقعا من که دیگه خودمو دارم میکشم... چرا مصلحتت نیست خدا؟! چرا مثل بقیه موارد اینجا هم سریع کارمو راه نمیندازی؟!
وای که وقتی راه می رم حس میکنم این حدیث را که " زمین زیر پای ادم عذب می لرزه"
شما هم اگه خوب دقت کنید می فهمید....
به امید روزی که اینجا دیگر فقط مال دلزاد کولی نباشد....
روزی که دل زاد هم یک دل یار داشته باشد...
:
" دلم واست تنگ میشه. هیچیم نیست فقط دلم گرفته.همین. خیلی دوست داشتم تو ترمینال ببینمت. ولی نبودی..."
" فکر کردم می خوای سوپرایزم کنی، وقتی سوار ماشین میشم بیای، ولی بعد که دیدم نتونستی بیای دلم گرفت... خوبه باید به این خواستن ها اما نشدن ها عادت کنم."
"محمد ماشین حرکت کرد. دوست نداشتم حرکت کنه. بد شکلی ازت جدا شدم."
"اگه گفتم خدا حافظ، نه اینکه رفتنت سادست، نه اینکه میشه باور کرد آخر جادست، خداحافظ واسه اینکه نبندی دل به رویاها، بدونی با تو و بی تو همینه رسم این دنیا."
"مشترک مورد نظر در حال حاضر در دسترس نمی باشد..."
کاش راهی می یافتم که هق هق های دلم را در این صفحه نقاشی کنم...
در نحسی 13 در توده ی11 و در جین 66 در اولین ساعت
در تراکم اعداد شیطانی، در اوج نماد های فراماسونی
امید معجزه ای به دنیا آمد
معجزه ای شیطانی ؟ یا الهی؟
هابیلی؟ یا قابیلی؟
در کشاکش نامش
با الفاظی ناصر
میم حا میم دال میم ه دال ی : : : دل زاد
: زاده ی دل
: زاده ی عشق
همیشه در سفر : : : کولی
هابیلی بود اما نفسش به نهایت قوی ترین قابیل
قابیل درونش می جوشیبد اما بخارش چرخ های ارابه های هابیل را می چرخاند.
این بود معجزه ای برای قبیله ی هابیلی، در نحسی بی شمار و ترادف قابیلی
به قافیه های حوا، به تسلیم عقل ادم و بنی ادم در برابر زن، به خواب ابدی هابیل
می ترسم
که اولین گناه ادم از نگاه زن جوشید
و اولین گناه بنی ادم هم در نگاه زن ریشه دوانید
می ترسم
نکند قابیلم، هابیلم را بکشد؟!!!!
نکند....
نکند...
دیشب،
پس از انتظاری طولانی
شب زنده داری
40 شب و 40 روز پاچه خواری
در یک لحظه آنی
برخورد چهار چرخ اتوبوس فضایی
با زمین ترمینال اتوبوس رانی
فرشته ای خدایی
از تبار گودزیلایی
به عشق آش سبزی
اومد به شهر شیراز
گودزیلا لو رفته بود
کاملا از دست رفته بود
عاشقی بد دردیه
عقل و هوش و باخته بود
کار فرشته سخته
طناب این عشقه خیلی سفته
فرشته ی مهربون
سخت نگیر به دوتا جوون
توی عمر دو روزه
سه سال کمتر از یه روزه
گودزیلا خوشبخت میشه
محمد اینو گفته
فرشته ی گودزیلا
گودزیلا دوستت داره
فرشته جون با ما باش
راه ما خیلی سخته
مثل تموم خوب ها
تو هم کنار ما باش
ادامه دارد...
امده بود خوش گذرانی...
خیال باطل
گفتم به مهمانی دل خوش امدی ! ! !
باز هم خوشا به معرفتش ...
گفت: نه
شاید نمی خوریم
دوست داریم که بخوریم
اما وقتی منطق میگوید: نمی خوریم
پس نمی خوریم
! ! !
نمیخوریم... می گذریم... می باریم...
شاید گهگاهی : پایان
احساس بد
کاش می شد گهگاهی کلید شیفت زندگی را فشار داد و اینگونه نوشت:
ِ\ِِ :ِؤ» ـ< :<«ـ [ِۀِ ِّ »,ؤ،ـِ آٌۀآ آژ ]»] ِ آأ» ]آ ّأ» »ِآأ آژ ,َریال »ـ«،ؤ»!!!!
ؤآُـ »ِ "،ـِ ،ؤ«آژ »« ,آَریال ؛» < ؛ٌ] ]ُـ» ؤ<آ«ِ» < ،:ؤ »ِ :«» :] ّآِأ ّ] ِ: ؤ<آ«|ژَ: »ؤآ},] :«»>>>>>
,}ِّ أ«ِآِ "«أِ آُـ آِ«}آ>> آِ«}آ ُِ» آ[ؤ آُـ :ُ [آؤ ژ«أ"ِ
یا خدا... منو ببخش... کمکم کن....
آدم هم نمیشم ....
هدیه تولدم بود...
یا
هدیه جدایی
یا
تبلور ایثار عشق در تو...
بر اوردن ارزویم
به بهای از دست دادنت...؟؟؟!!!!
آه ای... "اخرینم"
"میم تو" بی "نون" نگاهت مرده است
آه ای... "آخرین آرزوی براورده"
سوگندم را به خاطر داری؟ تو دیگر پایانی... و اغاز....
آه ای.... هق هق های بی وقفه
امانم دهید.... بگذارید بنویسم....
آه ای.... اشک های پیوسته
نمی دانم بگویم نبارید و بگذارید که تا قیامت از غمش بنویسم،
یا بگویم خون ببارید و ببریدم
آه ای .... ای.... ای.....
ای دوست، معشوق ، محبوب...
ای دنیای من....
آن لحظه ی اخر ، پشت سرت را هم نگاه نکردی...
به خدا که حال من از تو بهتر نیست
از تو می پرسم خدا:
دوست داشتن گناه است؟
عشق ورزیدن گناه است؟
انسان بودن و بدون شهوت حیوانی معاشقه کردن حرام است؟
خدایا تو که پروردگاری و یگانه پناهی
تو که آرزو هایم را براورده ساخته ای و...
بی دریغ هدیه بارانم کرده ای
حال این ارزو دیگر فقط مال من نیست
مال ماست...
خدایا هدیه ات را باز پس مستان
خدایا تو مسبب الاسبابی و بر هر چیز توانا و همیشه از انجا می رسانی که در ذهن هم نمی گنجد،
خدایا خودت جورش کن
پروردگارا دل محبوب من به لطافت نفس های کودک معصوم
به پاکی اشک های همیشه جاری
به وسعت مهربانی است
به قلبش آرامش و سکون عطا کن
و تمام انچه ارزو دارد را بی دریغ عطایش فرما
"توکلت علی الله"
پرش ناگهانی ساعت 4 از قله های خواب
.... سقوط ....
.................................................................حمام:
چمباتمه زدن زیر آب گرم تا اذان
و کمتر از یک ساعت اندیشه:
"""((( حس می کنم خانه ام را از دست داده ام
اینجا که عریانی ام را تمام قد به نمایش گذاشته ام
کمی عمومی شده است...
دیگر از الاق هم کاری بر نمی اید!
نمی دانم...
چنان زنان فاحشه خود را به نمایش بگذارم و از هورای تماشاچیان به خود ببالم
...یا...
خرجین الاقم را بردارم و چنان کولیان بروم تا انتهای غربتی دوباره...
""")))
پ.ن: چه خوب می شد که پس از مرگ هم می توانستم اینجا بیایم و بنویسم! از جهنم... یا بهشت!!!
مصمم از خواب پریدم و امدم اینجا که یک کلمه را بزرگ بنویسم. و بر ان پایبند بمانم
این اولین پست من در این ساعت هست
و اولین تصمیم بزرگ من هم قرار بود در همینجا ثبت شود
اما نشد...
یک کامنت پشیمانم کرد
2 روز است که به یک چیز فکر می کنم: "الاق"
و شاید دیگر بروم الاق سواری...
از اینجا خیلی خسته ام
شاید این یک وداع باشد....
خیلی زود می شود به خیلی جاها زد:
به سیم اخر
به درک
به تخم
به کوچه علی چپ
برداشت اول: خوشبینانه اما دردناک:
"اما وقتی به سیم اخر زد انچنان لگد زد به تخمم که به درک واصل شدم و اون هم خودشو زد به کوچه علی چپ"
برداشت دوم: بدبینانه اما راحت:
"وقتی مرا شکاند و خودش را به کوچه علی چپ زد گفتم: به درک! به تخمم!"
برداشت سوم: حقیقت اما مثل همیشه تلخ:
"من روانیم! خیلی قاطی پاتیم!"
برداشت اخر: مرگ .
پ.ن: و من عاشق برداش آخرم!!!
دیشب:
سر خوش می خندیدم و می رقصیدم و می خواندم:
یه دختر اهوازی دلم را گرفت به بازی....
گاهی با طنازی گاهی با لجبازی....
مادرم گفت: چه خبره؟ اهسته تر..!!!
همه ان شب شاد بودند
امشب:
مادر با تعجب:
چرا سر کار نرفتی؟
چرا توی اتاق تاریک؟
چرا گریه می کنی؟
چرا به هم ریخته ای؟ پریشانی پسرم؟ پسرم کجا؟
مادر نگران برای اینکه کمی جو سنگین را عوض کند می گوید:
"چی شده؟ دختر اهوازی قهر کرده؟"
پسر نتوانست جلو بغضش را بگیرد ، سرش را برگرداند و رفت در خلوت دلگیر خود....
امروز
تبعیدم کردی
به خدا دلم می خواهد بمیرم
ای ارزویی که تمام رویاهایم را رنگ حقیقت بخشیدی
می خواهی بروی...؟! تنهایم بگذاری...؟!
اما ای یگانه ی دنیای من
تو را به این دنیای گم شده می خوانم
من عشق را از تو فهمیدم
خدا را
زندگی را
باور را
صداقت، اعتماد ، زیبایی ، پاکی ...
حتی خودم را
از تو فهمیدم
امروز با اشک هایت چکیدم
امروز زیر افتاب : "نمی خوام" مصمم تو قبض روحم کرد و نفهمیدی
امروز گنجم را از دست دادم
و چه پوچ! حسودی ناچیز با گفتن کلامی... تاخت بر هستی ما!!!
امروز، زیر افتاب، دیواری بین ما بود
و من از ان دیوار ترسیدم
امروز ... امشب.. فردا... فردا شب ... هر روز ... هرشب... از خودم متنفرم
می بارم و نمی بخشم خودم را
خدایااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
یک لحظه .. فقط یک لحظه فکر نکردم ... این چه تاوانیست که باید تا اخر عمر ....
خدا اگه برش نگردونی باهات قهر می کنم
خدا .... دوست دارم فریادت بزنمو بگمت که اگه بر نگرده دیگه نه من نه تو....
کم کم همراه اشک هایم
از بهت بیرون می ایم...
بهتی تا بی نهایت...
همین امروز ظهر بود که بسته سیانور را دستم گرفتم و چه عاشقانه نگاهش می کردم... راستی چرا خدا با پاره کردن برگ امتحان سر لج دارد؟
اگر کمی کوتاه می امد کار را یکسره می کردم
دویدم
بیست و چند سال دویدم
مگر که پیدایش کنم...
امروز با دستانی خالی و خسته
مثل همیشه شب شد.
به غروب که رسیدم
از غم خبری نبود
اندیشیدم: چه خوب! ( وتنها چند ثانیه اندیشیدم)
من بودم و نبودم درست مثل غم که دیگر نبود
i feel that i
چک های برگشتی
بیدارم نکنید
مادر و پدر رنج کشیده
بیدارم نکنید
قبض اب و برق و گاز
بیدارم نکنید
دنیای کثیف و ادم ها
بیدارم نکنید
طلب کار های نا مهربان
بیدارم نکنید
شما را به خدا
بیدارم نکنید
چشمانم را روی هم می فشارم گوشم را میگیرم و خدا خدا می کنم که : بیدارم نکنید
مگر من چقدر زنده ام؟ می خواهم زندگی کنم ! بس نیست این همه فشار؟
پس کو ارامش من؟ پس کی من برای من؟
اتا امروز من برای شما بود، بس نیست؟ بازش گردانید به خودم...
پ.ن: صدای "همه چی ارومه" را بلند می کنم، سر کار نمی روم، و یک صبح تا ظهر را روی تختم، در خیال به تمام ارامش ها چنگ می زنم ... افاقه نمی کند... چند ساعتی زار می زنم
نوازش کنان تن خسته ی درد را
می گریزم از خواب
به دنبال واژه ها رفتم تا ترس مسافر در خلوت شب
بی هوا عشق، تمام اندوه را در امتداد جاده چید
و رسیدم به بی کسی
همیشه اول هر سخن یک شاید وجود دارد! خواه پنهان در رگ هر واژه!
شاید بشر هرگز از هیچ چیز اطمینان نیابد! حتی از قوانین نیوتون!
شاید وقتی که با یک جواب تلفن ندادن تمام دوست داشتن ها و عاشقانه ها سیاه می شوند، اصلا عشق وجود نداشته باشد!
شاید وقتی هزار بار عهد بسته ام و دل شکسته ام هنوز هم راه برگشتی باشد!
شاید طعم لب هایت را به قیمت شکستن دلی نازنین چشیده ام!
شاید آن لحظه که نفس هایمان شماره می شد، چشمانی مهربان می گریست!
کاش تمام دنیای واقعی هم با شنیدن یک "بی خیال" می شد هیچ!
گودزیلا امشب توی ترمینال به این شلوغی و جلوی این همه چشم
وقت خداحافظی که شد نتو نستی جلو خودت را بگیری و پریدی و بوسم کردی
گودزیلا تو اولین کسی بودی که وقت بدرقه عاشقانه دلم برات تنگ شد
گودزیلا حق با تو بود بدجوری جلو این زرد ها ضایع شدیم
گودزیلا دیگه شعرم نمیاد!
دوست دارم گودزیلا
زود برگرد
بدترین شکل دلتنگی برای کسی، این است که در کنار او باشی و بدانی که به او نمی رسی!
امروز با چشمانی اشک بار خیابان ها را با حضور دسته های سینه زنی گذشتیم و در جایی نشستیم و کاپوچینوی امریکایی خوردیم که هیچ نشانی از محرم نبود...
امشب بعد از نیمه شب که به خانه امدم فقط نشان از ستون هایی بود که از باسن مبارک وارد می شدند و از دهان خارج! طوری که حتی سخن هم نتوانستم بگویم!
گاهی با خود می اندیشم: انقدر به این الت بیچاره بی توجهی کر ده ام و تمام بدبختی ها را به سمتش حواله داده ام که دیگر جرات سر بلند کردن هم ندارد!
اما گاه می اندیشم: من از ان بیچاره سرخورده ترم! بیچاره ترم! بدبخت ترم...!
کمک هم نمی خواهم...
ای کاش خودکشی گناه نبود! یا لااقل گناهی بخشودنی می بود!
سرگشتگی های کولی دلزاد گویا هرگز پایان نمی پذیرند!
من که حرمت کس نشکستم و پرده ی کس ندریدم
چرا بر رگ غیرتم تاختند و ...
این درد دیگر گفتنی نیست ...
مرگ هم چاره نیست.
آخه خدا جونم قربونت برم این یکی دیگر کمرم را شکست. چه کار داری میکنی با من؟
اونقدر بد که حتی نمی تونم بنویسمش...
نمی دانم چرا این بار هق هق های بی صدایم تمام نمی شوند ...
دانستن درد بزرگی است
باز هم همان احساس لعنتی به سراغم امد...
گفت: از خودت بگذر، این بار هم فدا شو...
سر کشیدم و فریاد زدم: پس من چی؟ تا کی از خود گذشتن و از جان مایه گذاشتن و سر انجام پشیمانی؟!
گفت: تو خوب باش. دیگران هرچه می خواهند بکنند...
می دانستم که نمی توانم به حرف هایش گوش نکنم و سرانجام هرچه میگفت، همان می کردم.
گفتم: باشه. من خوب می شوم و هیچ کس را نمیکنم، اما این انصاف نیست که هرکه از راه می رسد ما را می کند که تا بناگوشمان جر می خورد...!
لحظه ای ساکت شد و دوباره شروع کرد که: نکن...نکن...نکن...
می خواستم ساکتش کنم دوباره سرش فریاد زدم که: باشه دیگه! نمی کنم! ولی اگه این یکی هم منو کرد دیگه نه من نه تو! اصلا از سر لج بازی هم که شده می رم همه را می کنم! فهمیدی؟!
خندید و گفت: یه حاجی بود یه گربه داشت، گربش و خیلی دوست می داشت، گوشت خرید بهر کباب، گربه پرید گوشت هارو خورد، حاجی اومد گربه رو کشت، رو سنگ قبر اون نوشت: یه حاجی بود یه گربه داشت..."
گریستم و گفتم: من گیاه می خورم، هرگز لب به گوشت نزده ام...
پ.ن :: دی وا نه ام می دا نم .. .. ..
سه بار
و با سه ادبیات بسیار زیبا و هر بار سه ساعت وقت گذاشتم و هر بار زیباتر از دفعه پیش ان لحظه های پاک را به تصویر کشیدم.
و هر بار با اتفاقی نادر و ناگهانی تمام مطالب گم شد!!!!
فهمیدم که:
انقدر مقدسی که نباید بنویسمت.
ان روز هم یک بعد از ظهر پنجشنبه پاییزی بود!!! یادم می ماند.
پنجشنبه 19 اذر ماه 88
یک دنیا
یک خورشید
یک روز
سالهایم شب بود و شبم بی ستاره
اسمان دلم سرخ شد و یخ ها جوشیدند
تا که طلوع کردی
در افتاب سوزانت چه کودکانه دنیای جدیدم را دویدم و نفس کشیدم و
سرانجام ...
زمین خوردم و سوختم
و تو سوختنم را که دیدی
رفتی
چقدر غریبانه
و چقدر زود
غروب سر رسید
وتو در شب گم شدی و
من در شب جان می کنم
به میل نیست به عمل هست و اونکه علمش بیش و عملش کمتر روزگارش در دوعالم سیاه تر... وای به حال من... وای... بارون اومد. اگر چه لایقش نبودیم و رحمانیتش بر ما بارید. شاید همونطور که این نفس ها که می ایند و میروند از سرم زیاده اند و رحمانیتش ما را تا اینجا کشانده... یادش به خیر، روزی دستان رحیمش لحظه هایم را ورق می زدند. افسوس
زندگی= زنده+گی حال اگر فرض کنیم "گی" مخفف "گاییدن" باشد انگاه داریم: زنده + گائیدن و با توجه به این که اخر زندگی مردن است داریم: زندگی= زنده بودن و گائیده شدن تا مردن یعنی همان سراسر سرگردانی و گم گشتگی و اوارگی و بی کسی یعنی گم کردن هدف و غرق شدن در روز مرگی یعنی زهر در کام و خنجر بر قلب خندیدن یعنی ... یعنی... بدبختی....
امروز که به بی راهه رفته ام شوق بازگشت دارم و توان آن ندارم! به بن بست سیاه چاله ها دیگر نوایی نیست وگرنه می آمدم. به شوق عشق بازی از عشقبازی دل کندن
به شوق افتاب یک دنیا را زیر ابر ها دویدن
اگر نایی داشته باشم
از خرابه های وجودم بوی تعفن می اید...
هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش
بیش از اندازه ات به پایت ریختم. خوب که نفهمیدی، چون دلم برای روزگار وصل تنگ شده.
در ان لحظه های سرشار از احساس بود که پرسیدم:
تعریفت از دوستی و دوست داشتن چیست؟
گفت: خب هیچی دیگه دو نفر یه مدت با هم خوش می گذرونن بعد هم میرن.
گفتم: همین؟؟؟!!!
گفت : "خب... اره... من فقط شادی هامو با تو قسمت می کنم و غم هام می مونه برای خودم، اما برای تو سنگ صبورم، همدم غم و شادی و نگرانی هات هستم. مرحم دردات هستم."
باز هم اشک ها امانم را بریدند: سرش فریاد زدم: تو حق نداری با خودت این کار را بکنی! تو داری خودت را نابود میکنی...
و او با چشمانی که غم را نمی توانست در اعماقش پنهان کند لبخند زد و مثل همیشه با چند کلمه مرا هم خنداند....
می دانستم که تصمیمش را گرفته فقط می خواست لحظه های اخر هم مثل گذشته خوب باشد و مرا خوش حال کند...
از غمی که تو چشماش بود تمام تنم لرزید
داشت از من خدا حافظی می کرد
اما برای سفری که برگشت نداشت
تصمیمش را گرفته بود
شاخه گلی را که خودم برایش گرفته بودم به سمتم گرفت و با لحنی مهربان و لبخندی زیبا گفت:
اینو یادگاری از من داشته باش شاید اخرین دیدار باشه...
بغضم شکست
می دونستم توی فکرش چی می گذره
نگاه ها مهم نبودند
هق هق کنان التماسش می کردم:
تو حق نداری... این زندگی فقط مال تو نیست
حرفم را قطع کرد و با همان لبخند و ارامش گفت: "مال تو هم نیست!"
خشکم زد. نمی دانستم چه بگویم چه بکنم
ادامه داد: "پس هر کاری که خودم بخوام باهاش می کنم"
و من هنوز از ان لحظه می سوزم و اشک می ریزم
هرگز اینگونه وا نمانده بودم
کاش راهی می یافتم که منصرفش می کردم
مسافر ما برگشت اما
این رفتن عجیب حکایتی است...
بسیار دوستش می دارم
همه چیز از یک بعد از ظهر شروع شد
وقتی تماس های مکررم بی پاسخ ماند
اخر شب
تماس که گرفت
انچنان زار می گریست که نتوانست سخن بگوید
...
بعد از ظهر فردا
چشمان زیبایش را که دیدم از اشک پر بود
می خواست بغضش را پنهان کند
می خواست من را خوشحال کند
با اسرار من رفتیم و این بار نه کنارم که روبرویم نشست
پرسیدم
طفره رفت
ذهنم به همه جا پر می کشید
بیش از دو ساعت بود که از تلاش من برای نفوظ به رازش می گذشت و او هنوز هیچ نمی گفت و فقط اشک می ریخت
چانه اش می لرزید بغض نیمه شکسته رهایش نمی کرد.
جلو اشک هایش را هرگز نمی توانست بگیرد
اما از هق هق می گریخت
آه که چه دردی روی دلم ریخت
وقتی
با لب های لرزان
چهره خیس از اشک
و صدای بریده
توانست یک کلمه بگوید ... ... ...
...
می خواستم همراهش اشک بریزم
درد بزرگی داشت که نه از دست من و نه هیچ کس کاری برایش بر نمی امد
...
درکت می کنم
به احتمال زیاد دیوونه شدم. افسردگی شدید...!
اونقدر عاشق این کیبردم شدم که لمس کردن دکمه هاش را از لمس کردن دست های لطیف و سفید دوست دختر خوشگلم بیشتر دوست دارم!!!
چشم هام را میبندم دستهام را اروم روی کیبردم میکشم... همه منظم و یک شکل هستند... به فاصله های برابر... انگشتانم شروع میکنند و با ریتمی خاص تمام احساسم را به کیبردم میگویند. به رازداری اش ایمان دارم. تازه! او تنها کسی است که دستانم را که میگیرد تمام حرف هایم را می فهمد! همیشه هم درکم میکند. هرگز میان سخنم نمی دود یا بعد ها بی کسی ام را به رخم نمی کشد. به راستی که دوستش دارم. برای با او بودن نیازی نیست که از پلیس و گشت ارشاد بترسم. همیشه برای عشق بازی با دستانم اماده است. پریود هم نمی شود! به راستی که دوستش دارم. به راستی...
وقتی که کوه گرفتاری میریزه روی سرت و مسئولیتت روز به روز بیشتر میشه. تو در به در دنبال یک دستگیره و یه پناه گاه می گردی. دنبال جایی که بتونی بهش تکیه کنی. ولی هیچ چیزی پیدا نمیکنی. هیچ کسی نیست. حتی یک دوست که پناه درد دل هات باشه. عجب حس سنگینی است این بی پناهی و بی کسی.
تنها دل خوشی من توی زندگیم همین وبلاگ هست و 4 تا نظر و چند قطره اشک...
پدر جان رفتی و این بغض را به من هدیه کردی؟
راستی پدر فکر نمیکنی برایم زود بود؟
گاه می ترسم که زیر این بار تاب نیاورم و چون تو راه فرار را برگزینم.
به تو حق می دهم. 25 سال این بار را به دوش کشیدی و خم به ابرو نیاوردی. دیگر زمان اندکی ارامش بود. اکنون که بغض لححظه ای از لحظه ای رهایم نمیکند می دانم چرا رفتی. سفر به سلامت پدر. مواظب خودت باش. راستی هرگاه که بازگشتی خوشحالمان می کنی.
امروز امدند و برق مغازه را قطع کردند.
چکم هم برگشت خورده! یک تک هزار تومانی هم توی جیبم نیست.
خدایا تو را چه شده است؟ چرا معجزاتت را نشانم نمی دهی؟
بغضم را دریاب.
اخرین 5 هزار تومانی توی جیبم را به راننده تاکسی دادم. 4 هزار تومان را به من برگرداند. در کیفم را که باز کردم در لا به لای کاغذ یادداشت های کوچک دنبال یک اسکناس دیگر می گشتم که شاید از دید من پنهان مانده باشد! اما هیچ نبود! به سوی خانه می رفتم. فکر اجاره خانه دیوانه ام می کرد! حقوق کارمندانم هم مانده است. نمی دانم شاید معجزه شده اما با اینکه 3 روز از تاریخ چکم می گذرد هنوز به بانک نرفته! تصمیم گرفتم که فردا سه تا از کارمندانم را اخراج کنم. شاید بتوانم هزینه ها را کاهش دهم. ...
حس عجیبی است وقتی به خانه می روی و وزن مسولیتی که احساس می کنی از تمام اجر های خانه بیشتر است. و اندوه کوچکی نیست وقتی بار روی دوشت را با پول توی جیبت مقایسه می کنی!
اما فکر میکنم اشتباه کردم. بهتر است بار روی دوشم را به خدا بسپارم. و پول توی جیبم را با توکل به خودش فزونی بخشم.
به راستی جز یاد خدا چه چیز می توانست مرا یاری کند و به من امید بخشد؟
به هر حال پس از رفتن پدرم باید به این شرایط خو کنم...!
میدانستم اتفاق می افتد اما باور نمی کردم.
همه چیز فقط در یک لحظه بود.
رفت
و دیگر ترس از سایه نبود، وزن بی حدی بود که شانه هایم را می لرزاند
حال "دل زاد" قصه ی ما باید بار یک زندگی را به دوش بکشد.
نمی دانم به دل تنگی ام بیندیشم یا به سرنوشت عزیزی که رفت یا به پول اب و برق و اجاره خونه و قسط عقب افتاده یا به چک دو میلیونی که فردا دارم و اه در بساط ندارم!
راستی فردا چشمان اشک بارم را چه کنم؟ چگونه بغضم را پنهان کنم؟ از روبرو شدن با فردا و ادم هایش می ترسم! از سوال هایشان وقتی اشک در چشمانم حلقه می زند! از جواب دادن به طلب کارها و از تلفنی که قطع می شود و از صاحب خانه هم می ترسم! از مادرم هم می ترسم وقتی می گوید: "شب که می ایی خیار و گوجه هم بخر" و از خواهرم که رعایت مرا می کند و در کرایه اش هم صرفه می کند!
نمیدانم! شاید بهتر باشد بروم به کلاس های تکنولوژی فکر و دیگر به هیچ یک از اینها فکر نکنم و فقط با خیال اینده ی روشن و ارزوهایم زندگی کنم!!! (ببخشید دلمان پر است به همه گیر می دهیم)
فکر میکنم بهتره برم دلم را یه صفایی بدم و یه دل سیر با خود خدا حرف بزنم. شاید یک گوشه چشمی به ما کنه!
نمی دانم نمی دانم نمی دانم نمی دانم!!! به مرز جنون رسیده ام! شاید او هم به همین نمی دانم ها رسید که رفت! شاید!
وقتی که پرواز یک پرنده در اسمان مه الود شیراز ...
وقتی که نوار داریوش توی تاکسی...
وقتی که تمام لحظه ها نشانه هایی می شوند که اشک را روی صورتت جاری می کنند
وقتی که یک مرد در خیابان و شهر شلوغ و تاکسی و... نمیتواند جلوی اشک هایش را بگیرد...
و وقتی که نگاه ها به سمتش می ایند و ان راننده تاکسی بد اخلاق دیگر از تو کرایه هم نمیگیرد...
وقتی که تو با یک بار چند صد کیلویی روی دوش، چنان خود را می کشی که گویی فارغ از هر دردی.
و وقتی که می فهمی شمارش معکوس ثانیه ها برای قرار دادن بار چند صد تنی روی شانه هایت شروع شده...
وقتی که سرمای سایه ی سنگین ان سنگ، درست در فاصله ی چند ثانیه ای سرت تو را می ترساند...
واکنون
دقیقا در همین لحظه ها هستم.
شاید تا پست بعدی زیر فشار و سرما اگر تاب اوردم....
تذکر مهم:در این پست تمام هنجار ها را شکسته ام. آن را نخوانید.
(برداشت ازاد از دختر ایرانی)
حالم از این زندگی به تمام معنا کیری داره به هم می خوره. اصلا کس خواهره هرچی دختره. فقط به یه درد می خورن این قشر بی شعور: بزنی سر کیرت و همچین بکنیشون که نفسشون بالا نیاد. این کارو که بکنی حتی شوهر هم که کنه می اد پیشت و ولت نمیکنه! اما اگه خواستی با یکی از این موجودات ناقص العقل و فاقد شعور و عاری از درک، مثل یک انسان برخورد کنی و به چشم یه سوراخ بهشون نگاه نکنی، -به جون خودم قسم- همچین می کنن تو کونت که از حلقت بزنه بیرون و روزی بفهمی چی شده که از کونت تا حلقت بخیه بخوره! بله! شک نکنید! باورتون نمیشه؟! برید بگردین...
اگر فقط یک مثال نقض پیدا کردین من اسم خودم را می ذارم اقدس.
من میگم:
این اقایون که کیرشون روی پیشونیشون هست و همه ی دختر ها را اینجوری خطاب می کنن: " عجب کسی!!!" خیلی کارشون درسته. اصل قضیه هم چیزی جز این نیست.
من می گم:
دختر خارجیه که لاهیک و بی دین و اکثرا حرامزاده هم هستن و باکره بودن براش زشته و به صد نفر کس داده ، از این دختر(!!!) های جنده صفت ایرانی بهتره. بله. چرا؟
چون خارجیه وقتی با یک نفر هست. به یکی دیگه نمیده! اگه خواست بده، میاد رک و راست حرفش را به اولیه می زنه و ازش جدا می شه. بعد هم مثل بنز میره و کسش را تقدیم به نفر بعدی می کنه.
اما حالا ایرانیه: دروغ تو ذاتش هست. ادعای نجابتش گوش فلک را کر کرده! ولی همزمان حداقل به سه نفر داره کون میده! اما حالا کاش به طرف می گفت که هدفش از دوستی چی هست. اونی که خونه خالی و ماشین داره و کیرش هم کلفته میشه بکنش. اونی که گاگوله و پولدار میشه منبع در امدش! و ... خلاصه عین زن جنده برای بدست اوردن هر نیازی به یک نفر میده! و عین سگ دروغ میگه.
و اصولا دختر ایرانی بر خلاف اینکه میگن احساساتی هست و لطیف و این کس شعر ها! در نهایت قصی القلب ، حسابگر و در عین حال به شدت حشری هست و تمام روابطش را بر مبنای همین سه اصل بنا میکنه که البته با دروغ و فریب طوری به خوردتون می ده که فکر میکنید اسمون باز شده و نجیب ترین و با احساس ترین دختر بهشتی اومده که شما رو خوشبخت کنه! ( کس خلیم دیگه) اما عزیزان من میره که این دختر ها یه روزی به انسان شبیه بشن.
پ.ن:: هر روز که می گذرد مهر تاییدی بر باور هایم می خورد!!!
پ.ن:: بی شک اگر شما هم نیک بنگرید خواهید دید
پ.ن::: ببینید اما از تلخی حقیقت در نزدیکیتان جان مدهید!!!
لحظه های آخر
شمارش معکوس برای از دست دادن عزیزترین عزیز
نمی خواهم بروی
التماسم را می شنوی؟
هیچ کس نمی خواهد که بروی
چرا به التماس هایشان اهمیت نمی دهی؟
مگر اشک ها گواه خوبی نیستند؟
مدت هاست که شده ای بزرگترین دعای ما...
می دانم خیلی بد بودم.
تاوان اشتباه مرا چرا مادرم بدهد؟
گناه خواهرم چیست؟
نرو... تو را به خدا نرو....
کاش راهی می یافتم
تا مانعت می شدم
وقتی به سرنوشتم نگاه کردم باز همین جمله در ذهنم امد: چه سرنوشت متفاوتی!!! نمی توان گفت تقدیر وجود ندارد... اما ما هم وجود داریم...
و باز این جمله ی خودم را می نویسم که حس می کنم زیباترین جمله ی دنیاست! وشاید همان جمله ای که وقتی خلق شدم خدا به فرشته هایش گفت:
تنهایی خرخره ام را سخت می فشارد! سرنوشت متفاوتم گاه به انجماد هلاکتم می رساند و گاه گداخته بر سرم پتک می کوبد...
اری" گداخته و بر سرم پتک می کوبد" و اینگونه می خواهد که از من مردی بسازد توانمند با ریشه های قوی!
به خود امید میدهم:
90% افراد موفق خودساخته بوده اند و گاه بیش از تو نیز پتک خورده اند و گداخته اند! پس به لطف خدا امیدوار باش که اگر دوستت نمیداشت اینگونه نمی گداختد. شاید سرنوشت من متفاوت است به این دلیل که قرار است فردی بسیار متفاوت باشم!!!
شاید دیوانه خطابم کنید یا شاید مرا یک بزدل بدانید که فرار را ترجیح می دهد
اما انچه که مدتیست ذهنم را سخت مشغول کرده واژه ی زیبای خود کشی است
کاش زودتر می مردم . از انان که خود را دوست می نامند بیزارم. از خودم نیز.
امروز از کسی حرفی را شنیدم: "دختر ها، دخترند اما جنده صفت شده اند" و من در تکمیل سخنش گفتم: پسر ها نیز...
اکنون اندکی اندیشه کردم حال می دانم غزال چرا رفت. دلیل رفتن سحر را نیز می دانم:
ان ها برای ارضای غرایز خود، خویشتن را از دست دادند، اما من کسی نبودم که به هر دلیل حاضر بشم از وجود یک دختر نامحرم استفاده کنم. به نظر من قداست عشق با شهوت قابل امیزش نیست مگر پس از ازدواج. و من، دوست دخترم را خیلی دوست داشتم اما ارضایش نکردم و او مرا ترک کرد.
و فهمیدم معنای جمله ی"من بدم. تو خوبی.لیاقتت را ندارم" در واقع این است: "من به کسی نیاز دارم که بکنتم و شهوتم را اروم کنه. تو به درد من نمیخوری اخه خیلی گاگولی"
ولی من عاشق عشق بازی ام نه سکس! عاشق عاشق شدنم! می دونم با همه فرق دارم ...
اما امیدوارم یک روز وفاداری را پیدا کنم مثل خودم. که اگر بدانم پیدا نمی کنم برای مرگ تعلل نمی کنم.